دم عیسایی اولیاء...

فاضل تنکابنی می فرماید: در ابتدای امر که هنوز آخوند ملا محمد تقی مجلسی شهرت کافی نداشت، شخصی از ارادتمندان آن جناب نزد ایشان شکایت برد که همسایۀ بدی دارم و از سوء خلق او به تنگ آمده ام . شب ها دوستان نا اهل خود را جمع می کند و تا صبح به شراب خواری و اهو ولعب مشغولند و آسایش مرا سلب کرده اند. اگر ممکن است در این زمینه علاجی کنید. ایشان فرمودند: امشب همۀ آنان را به خانه ات دعوت کن ، من نیز می آیم، شاید خدای تعالی بدین وسیله او را هدایت کند.

آن مرد ایشان را به میهمانی دعوت کرد. همسایه اش که سر دسته اشرار و اوباش بودگفت: چه شد که تو نیز به جرگۀ ما و حلقۀ ما در آمدی؟ گفت: فعلا چنین پیش آمده. آنان از دعوتش به گرمی استقبال کردند. پس آن شخص، آخوند ملا محمد تقی را خبر کرد. آخوند پیش از همۀ آنان ، به خانۀ آن شخص رفته، در گوشه ای قرار گرفت.

همین که سردستۀ اوباش با دوستانش وارد شد وچشمش به آخوند افتاد که در گوشه ای نشسته ، ناراحت شد. چرا که آخوند هم مسلک آنان نبود و وجودش باعث منقص شدن عیش می شد اما به حکم اجبار با دوستانش نشستند و برای این که آخوند را از آن مجلس برانند، سر صحبت را این چنین باز کرد و گفت: راهی که شما در پیش گرفته اید بهتر است یا شیوه ای که ما داریم؟

آخوند فرمود: برای روشن شدن این مطلب باید هرکدام خواص و لوازم کار خود را بیان کنیم تا ببینیم کدام یک از این دو بهتر و خوش تر است؟

سردستۀ اشرارگفت: انصاف دادی و سخن به حق گفتی،یکی از اوصاف ما این است که چون ما نمک کسی را خوردیم، به اصطلاح نمکدان نمی شکنیم و به صاحب نمک خیانت نمی نماییم. آخوند فرمود: این چنین که می گویی نیست و من حرف تو را به هیچ وجه قبول ندارم که شما این چنین هستید. آن شخص گفت: انکار شما بی مورد است، زیرا این امر از مسلمات این طایفه است. آخوند فرمود: اگر چنین است من از شما می پرسم: آیا شما هرگز نمک خدا را خورده اید؟

آن شخص چون این سخن بنشینید، سر به زیر انداخت و پس از اندکی از مجلس برخاست و با همراهانش بیرون رفت.

صاحب خانه به آخوند عرض کرد که کار بدتر شد، زیرا آنان به قهر از خانه رفتند. آن جناب فرمود: فعلا که کار به اینجا کشید، صبر کن ببینیم در آینده چه می شود؟

چون صبح شد ، رییس اشرار به در خانۀ ملا محمد تقی مجلسی آمد و با دنیایی عجز ، التهاب و ناله عرض داشت: سخن دیشب سخت در من اثر گذاشت و خواب از چشمم ربود. اکنون توبه کارم، غسل کرده و به خدمت آمده ام تا شرایع دین را به من بیاموزی. پس از آن ، از مخلصین حق و هدایت یافتگان به راه خدا گردید.  (رساله حقوق امام سجاد علیه السلام ، اربعین حدیث، ص 33.)